رئیس انجمن علمی معماری و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد گفت: روند بسیاری از کارهای انجمن‌های علمی با قرارگرفتن در زیرمجموعه باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان دانشگاه تسهیل و مشکلات سریع‌تر حل شده است.
به گزارش روابط عمومي دانشگاه آزاد اسلامي خراسان رضوي، جواد مؤمن‌آبادی رئیس انجمن علمی معماری و عضو هیئت علمی گروه معماری دانشگاه آزاد اسلامی مشهد ، طي گفتگو با خبرگزاري آنا، فعالیت‌ها، دستاوردها و برنامه‌های انجمن علمی معماری این دانشگاه را تشريح كرد که با هم می‌خوانیم.
آنا: ابتدا انجمن علمی دانشجویی معماری واحد مشهد را معرفی کنید.
مؤمن‌آبادی: انجمن علمی معماری مانند گروه معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد در دهه ۷۰ شکل گرفت؛ البته از دهه ۷۰ هنوز انجمن‌ها سازوکاری را که اکنون دارند، نداشتند و آن موقع خود دانشجویان یک انجمن را به نام کانون معماری شکل دادند.
آن زمان یک‌سری تشکل‌های دانشجویی که مربوط به معماری‌های کل کشور بود، وجود داشت که دانشجویان در آنها مشارکت‌هایی داشتند؛ اما پس از اینکه سازوکار و اساسنامه به شکل امروزی برای انجمن‌های علمی تصویب شد به‌طور مرتب هر دو سال یک‌بار انتخابات اعضا انجام می‌شود.
انجمن علمی معماری تاکنون سمینارها و سخنرانی‌های زیادی را برگزار کرده و مسابقات درون‌دانشگاهی بسیاری هم توسط انجمن برگزار شده است. در یک‌سری مناسبت‌ها مانند هفته‌های پژوهش که معمولاً دانشگاه‌ها غرفه‌هایی را دارند، دانشجویان معماری از آنجایی که به هر حال کارهای‌شان جنبه نمایشی بیشتری دارد و ماکت و شکل و کارهای طراحی دارند و از طرف دیگر توان‌شان هم در غرفه‌آرایی زیاد بوده، همیشه فعال بوده‌اند.
انجمن علمی معماری واحد مشهد سال‌های متعددی به‌عنوان بهترین غرفه نمایشگاه‌های مختلف مربوط به دانشگاه آزاد اسلامی یا برای کل دانشگاه‌ها شناخته شده است. از سال گذشته تاکنون هم که با بحران کرونا مواجه هستیم، حدود ۱۰ وبینار برگزار کرده‌ایم.
آخرین مسابقاتی که پیش از بروز بحران کرونا داشتیم، مربوط به مشکلات دانشگاه بود، به این‌صورت که دانشگاه اعلام کرد برای زیباسازی محوطه یا حصار دانشگاه می‌خواهیم تغییراتی انجام دهیم و این انجمن اجازه خواست که مسابقه برگزار کند و چنین مشارکتی را با دانشگاه هم داشتیم و سعی کردیم اعضا را با موضوعات واقعی، اجرایی و حقیقی روبه‌رو کنیم. مسابقه برگزار شد، دانشجویان هم کار دادند، برنده‌ها هم مشخص و قرار شد کار را کامل کنند؛ اما با همه‌گیری کرونا به سرانجام نرسید.
از نظر اعضا، انجمن علمی معماری زمان‌های مختلف عضوگیری داشت؛ اما در دو سال اخیر عضوگیری نداشته که دلیل اصلی آن مشارکت‌نداشتن دانشجویان بوده است.
اگر به‌طور مثال اعلام شود که فلان برنامه برگزار خواهد شد، ممکن است چند نفر شرکت کنند. به‌طور مثال از دهه ۷۰ هر سال ماه رمضان، دانشجویان مراسم افطاری برگزار و تقریباً اکثر دانشجویان مشارکت می‌کردند؛ اما اینکه دانشجویی عضو شود و برنامه‌ریزی کند و ... نداشته‌ایم و معمولاً دانشجویان مشتاق شرکت در برنامه‌های درازمدت نیستند.
آنا: ارزیابی شما از جایگاه و وظایف انجمن‌های علمی در دانشگاه به‌ویژه از زمانی که انجمن‌ها زیر نظر باشگاه پژوهشگران فعالیت می‌کنند، چیست؟
مؤمن‌آبادی: به‌دلیل اینکه تجربه‌های قبلی هم داشته و چند دوره به‌عنوان عضو هیئت علمی در انجمن علمی بوده‌ام؛ زمانی که متوجه شدم انجمن‌های علمی زیر نظر باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان دانشگاه فعالیت می‌کنند، ابتدا فکر می‌کردم که به مشکلات‌مان اضافه خواهد شد؛ اما واقعاً فرحناز مولوی رئیس باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان واحد مشهد خدمات و تلاش‌های بسیاری انجام داده و بسیاری از کارهای انجمن‌ها تسهیل شده است.
پیش از این برای اخذ مجوزها لازم بود اعضا از این اتاق به آن اتاق بروند و افراد بسیاری را ببینند؛ اما انصافاً با آمدن «خانم مولوی» و سازوکار و اختیاراتی که به وی به‌عنوان رئیس باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان واحد مشهد داده شده است، کارها خیلی خوب پیش می‌رود و موجب شده که مشکلات و موانع انجمن کمتر شود.
با اینکه تاکنون حضوری رئیس باشگاه را ملاقات نکرده ایم و فقط تلفنی با وی صحبت کرده‌ایم؛ اما به‌سادگی و بدون مانع از طریق فضای مجازی مجوزها را اخذ می‌کنیم، گاهی وی پوسترها را اصلاح و درنهایت از طریق فضای مجازی تأیید می‌کند.
دغدغه اصلی انجمن‌های علمی مباحث مالی است
در انجمن فقط از لحاظ بودجه‌ای مشکل داریم، به‌طور مثال می‌گویند یک سخنرانی بیشتر از ۵۰۰ هزار تومان نشود و این ۵۰۰ هزار تومان یعنی اینکه ما فقط باید از سخنرانان داخل همان شهر استفاده کنیم و واقعاً هم با ۵۰۰ هزار تومان نمی‌توان یک سخنران را هماهنگ کرد. تاکنون همه سخنرانی‌ها را رایگان برگزار کرده‌ایم و به‌دلیل اینکه به‌طور مثال یک استاد می‌گوید افتخاری یک سخنرانی را برگزار کنم، بهتر است تا اینکه برای یک سخنرانی و کارگاه ۵۰۰ هزار تومان اخذ شود.
البته اینها چارچوب‌های دانشگاه است و قطعاً به باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان مربوط نیست. به‌طور مثال می‌گویند ۲۰ یا ۱۰ ساعت حق‌التدریس که می‌شود نزدیک همان ۵۰۰ هزار تومان و خیلی مبلغ کمی است. کسی که می‌آید سخنرانی می‌کند، درست است که ممکن است دو ساعت سخنرانی کند؛ اما این دو ساعت، چکیده تجربیات، درس و کار در ۱۰، ۱۵، ۲۰ یا ۳۰ سال کار و تلاش است.
آنا: حمایت از انجمن‌های علمی دانشجویی را چگونه ارزیابی می‌کنید و مشکلات و چالش‌های مسیر فعالیت خود را چه چیزهایی می‌دانید؟
مؤمن‌آبادی: در یک سال گذشته به‌دلیل شیوع کرونا موفق نشدیم ارتباط زمانی و مکانی با ارگان و نهادی داشته باشیم. به همین دلیل چنین تجربه‌ای در مورد حمایت نداریم؛ اما در دوره‌های قبل خیلی سخت بود. یعنی به‌طور کلی آنقدر سازوکار ادارات و بوروکراسی اداری به‌دور از چابکی است و آنقدر سازوکارها سنگین هستند که اگر فردی یا نهادی بخواهد با یک نفر صحبت کند یا نامه‌ای را به دست یک نفر برساند، باید از ۱۰ فیلتر بگذرد. دانشجویان عضو هم که همگی کم‌تجربه هستند و بیشتر مواقع بار اول‌شان است که به آنها گفته می‌شود به فلان اداره بروید؛ بنابراین اصلاً حوصله اینکه چند مرتبه به اداره‌ای بروند و بیایند تا به نتیجه برسند، ندارند؛ بنابراین چنانچه مسیر کارها در کار اداری کوتاه و همکاری مسئولان مربوط با دانشجویان و اعضای انجمن تسهیل شود، شاهد نتایج بهتری در رشد علمی دانشجویان و دانشگاه خواهیم بود.
آنا: انجمن‌های علمی به چه صورت باید تقویت شوند تا در پیشبرد علم موفق باشند؟
مؤمن‌آبادی: اصلی‌ترین موضوع مباحث مالی است. به‌شخصه که یک استاد هستم، اگر از لحاظ مالی امکاناتی وجود داشته باشد، همین الان می‌توانم چهار پنج کارگاه برگزار کنم؛ اما برگزاری این کارگاه‌ها نیازمند پول است یا اینکه با جاهایی توافق‌نامه‌هایی انجام شود که از طریق آنها بودجه تزریق شود؛ البته برای رشته معماری به این شکل است، شاید سایر رشته‌ها بتوان با صحبت‌کردن کار را پیش برد؛ اما یک قسمت اصلی کار معماری، عملی است.
به‌طور مثال می‌خواهیم کارگاه آجر برگزار کنیم که دانشجویان با این موضوع آشنا شوند، طبیعتاً باید یک کامیون آجر بیاوریم، هزینه‌اش چه‌قدر می‌شود؟ یا باید دو استادکار بیاوریم که به دانشجویان یاد بدهند، هزینه و دستمزد این استادان چه‌قدر می‌شود؟ اینها موضوعاتی است که هزینه آن هم دیگر مانند هزینه یک سخنران نیست که بگوییم ۵۰۰ هزار تومان بشود.
فکر می‌کنم اگر باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان بتواند با خیلی از ادارات، ارگان‌ها یا کارخانه‌ها و بخش‌های خصوصی که بخش‌های پژوهش و توسعه (R&D) دارند، ارتباط برقرار کند و به‌طور مثال تفاهم‌نامه‌ای منعقد شود که با فلان اداره، ارگان یا کارخانه سالی یک کارگاه مشترک برگزار کنیم، خیلی تأثیرگذار خواهد بود.
از طرف دیگر باید دغدغه‌های ادارات، ارگان‌ها یا بخش خصوصی به باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان منتقل شود و باشگاه هم به همان ترتیب این دغدغه‌ها را متناسب با موضوع به انجمن‌های علمی مختلف بدهد، فکر می‌کنم در این‌صورت هم دانشجویان ذوق و شوق بیشتری دارند که در حال کار روی یک موضوع واقعی هستند و اینکه ماحصل آن و انرژی و زمان و هزینه اقتصادی که گذاشته می‌شود، قابل قبول‌تر خواهد بود.
آنا: و سخن پایانی ...
مؤمن‌آبادی: از خبرگزاری آنا تشکر می‌کنم که موضوعات و دغدغه‌های انجمن‌ها را به مسئولان انتقال می‌دهد. شاید مشکلات از سر کوتاهی افراد دیگر نباشد و گاهی اوقات به‌دلیل دغدغه‌های زیادی که آنها دارند، ممکن است نتوانند به موضوعات جزئی فکر کنند؛ بنابراین این موضوعات جزئی ما هم منتقل شود، احتمالاً بتوانیم در همه زمینه‌ها ارتقا یابیم.